شرکت توشیبا در سال 2007 به ساخت نمونه‌ای از راکتورهای اتمی خانگی پرداخت و اعلام کرد، قصد دارد این راکتورها را برای کاربرد خانگی در سراسر جهان عرضه کند. این ژنراتور دویست کیلوواتی که در ابعاد 6‌×20 فوت ساخته شده بود، حفاظ ویژه داشت و کاملاً خودکار و خودکنترل بود و به گفته توشیبا می‌توانست برق مورد نیاز یک بلوک شهری را تأمین کند.

در راکتورهای شخصی به جای میله‌های کنترل(میله‌های جذب کننده نوترن که برای کاهش زنجیره واکنش اتمی استفاده می‌شوند)  از ذخیره‌کننده‌های  لیتیوم مایع استفاده شده است و از این رو تا چهل سال دوام خواهند داشت و قیمت آن‌ها در زمان عرضه، به ازای هر کیلووات ساعت الکتریسیته مصرفی پنج سنت تعیین شده بود. اما به هر ترتیب، این وسیله هنوز به خانه‌‌ها راه پیدا نکرده‌است. البته، بیل گیتس در اوایل سال جاری میلادی (از طریق مشارکت با شرکت تراپاور طراح راکتورهای اتمی) احتمال داد که طی یک همکاری مشترک با توشیبا این طرح احیا شده و توسعه داده شود. فناوری مورد نظر گیتس تا شصت سال به سوخت‌‌گیری دوباره با سوختی از جنس اورانیم ضعیف‌شده، نیازی نخواهد داشت. پیش‌بینی می‌شود، ژنراتورهای آینده از آنچه که توشیبا طراحی کرده‌بود، امن‌تر و کوچک‌تر بوده و از سوی مردم با استقبال بیشتری روبه‌رو شوند. متأسفانه گفته می‌شود، این فناوری تا پیش از اوایل دهه 2020 به تولید تجاری نخواهد رسید.

باتری‌هایی که با دریافت اکسیژن از هوا، نیرو تولید می‌کنند. این یکی از پیش‌بینی‌های آی‌بی‌ام و از جمله فناوری‌هایی است که به احتمال  طی پنج سال آینده عملی می‌شود. گفته می‌شود، اگر چنین باتری‌هایی ساخته شوند، بازه زمانی استفاده از تجهیزات برقی پس از هر بار شارژ تقریباً ده برابر میزان کنونی خواهد شد. در همین زمینه، پیش‌بینی‌ دیگری هم صورت گرفته است: با پیشرفت‌های آتی‌‌ در خصوص ایجاد الکتریسیته ساکن و جنبشی شاید تجهیزات کوچک الکترونیکی از باتری‌ها بی‌نیاز شوند. علاوه بر این، موارد دیگری را نیز می‌توان لحاظ کرد؛ مواردی مانند شارژ به صورت بی‌سیم که در سال گذشته میلادی پیش‌نمونه‌ای از آن توسط شرکت فوجیتسو به نمایش درآمد و البته تحقیقات اینتل در خصوص برق بی‌سیم. طی سال‌های اخیر موضوع فناوری‌های جدید در تولید انرژی و نیز استفاده از انرژی‌های پاک بیش از پیش به یکی از اولویت‌های کشورهای توسعه یافته تبدیل شده است.

اگر بتوان از انرژی و گرمای حاصل از کارکرد مراکز داده برای گرم‌کردن و همچنین خنک کردن ساختمان‌ها استفاده کرد، صرفه اقتصادی قابل توجهی حاصل خواهد شد. این موضوع نیز یکی از پیش‌بینی‌های آی‌بی‌ام است که البته در سال‌های اخیر نشانه‌هایی مبنی بر اجرایی شدن آن به چشم می‌خورد. مقابله با گرما همواره به عنوان یکی از چالش‌های مدیران مراکز داده مطرح بوده‌است. کنترل درست دمای مراکز داده به معنای ارتقای کارایی آن‌ها است. اگر جنبه دیگر این موضوع را نیز در نظر بگیریم، می‌توان گفت با گرمای حاصل از این مراکز ساختمان‌ها و دست‌کم ساختمان خود مرکز داده را می‌توان گرم کرد یا حتی از این گرما دوباره برق تولید کرد. اگر این ایده جالب به بار بنشیند، مراکز داده می‌توانند به منبع درآمد جدیدی دست پیدا کنند.

مفهوم انرژی بی‌سیم تقریباً در اواخر دهه 1800 مطرح شد، اما در واقع آنچه که باعث شد این مفهوم به‌طور جدی مورد توجه رسانه‌های روز قرار بگیرد، مقاله‌ای بود که در سایت Space.com منتشر شد و به موضوع انتقال انرژی بی‌سیم در فضا پرداخت. اکنون ده سال پس از آن تاریخ، به تازگی شاهد توسعه تجهیزاتی بوده‌ایم که بدون نیاز به کابل و سیم تجهیزات دیگر را شارژ می‌کنند.

روال کار به این‌ترتیب است که یک سیم‌پیچ مسی به دیواره خروجی و یک سیم‌پیچ مسی دیگر نیز به وسیله الکترونیکی متصل می‌شود. هر دو سیم‌پیچ در فرکانس یکسان تنظیم می‌شوند. سیم‌پیچی که روی دیواره خروجی قرار گرفته ‌است یک میدان الکترومغناطیسی ایجاد می‌کند و با سیم‌پیچ موجود روی وسیله الکترونیکی باعث بروز پدیده تشدید یا بسامدافزایی می‌شود. استفاده از دو سیم‌پیچ برای ایجاد پدیده تشدید بسیار مؤثر است. شرکت‌های زیادی خواهان ارائه محصولات سازگار با فناوری برق بی‌سیم هستند و پیش‌بینی می‌شود که این محصولات تا سه‌ماهه دوم سال 2011 وارد بازار شوند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: